Van Campbell River naar Whitehorse

7 juni – 8 juni- 9 juni – 10 juni - 11 juni
Ga er maar even voor zitten!
Vanochtend dus richting de ferry gegaan, we hadden nog tijd over dus hebben we nog een uitstapje
gemaakt naar Sayward, een klein plaatsje aan de kust. Onderweg zie je veel omgehakte bomen die in het water worden verzameld en door hele kleine bootjes bij elkaar worden gedreven en vandaar worden gedroogd en op van die gigantische vrachtwagens geladen.
Ook staat er een huis wat is gemaakt (omwikkeld) met kabels.
Het haventje had een mooi uitzicht en in het winkeltje annex koffiehuisje stond een voormalig Hollander ons te woord. Hij vond het erg leuk om weer eens Hollands te kunnen praten en dat ging nog steeds goed ondanks dat hij in de jaren 50 al naar Canada was geëmigreerd.
Bijtijds op weg gegaan naar de haven waar de ferry al klaar lag.
Het inschepen begon al om 4 uur en wij gingen probleemloos door de controles om in te schepen.
Jullie willen niet weten hoe de auto’s tot in de punt op het onderste dek werden gemanoeuvreerd, blokken achter de wielen en toen via veel trappen naar onze gang waar de hutten waren.
Wij hadden gelukkig een buitenhut geboekt, dus we konden lekker naar buiten kijken.
Jammer genoeg deed het weer niet zo goed mee maar het was toch een prachtige tocht door de Inside Passage naar het noorden van Canada.
Op de boot was een soort restaurant waar je ook kon ontbijten en omdat het helemaal niet druk was konden we uitgebreid voor het raam zitten. Tijdens de droge perioden natuurlijk naar buiten gegaan en Paul heeft zowaar een zeehond gezien, de rest was blijkbaar niet thuis.
Slapen ging niet best omdat de boot toch veel lawaai maakte en 2 keer in verschillende havens
’s nachts heeft aangelegd, in Bella Bella en Bella Cooda.
Rond 4 uur ’s middags aangekomen in Prince Rupert en direct doorgereden naar onze B&B.
Tot onze verbazing hadden we daar bijna een heel huis tot onze beschikking. De eigenaren waren een oud echtpaar maar ontzettend gastvrij.
Op de eerste etage een heel grote slaapkamer en prachtige badkamer en op de benedenverdieping een hele grote huiskamer voorzien van alles en een grote berging met een zoals gewoonlijk een gigantische ijskast tot onze beschikking. Heerlijk ontbijt gehad en je zit ook altijd met eigenaars aan tafel en dat maakt het extra leuk want kan komen pas de verhalen en jullie weten hoe goed Paul daar in is, ha, ha!
’s Avonds in een heel leuk restaurantje in de wijk Cow Bay gegeten (dit voor Patty, dat moeten jullie gaan zien en ook daar gaan eten).
Dezelfde ochtend doorgereden naar onze volgende bestemming Bell 2 in Mediazin. Zo heet het plaatsje en de lodge waar we in verbleven. Op weg daar heen zwarte beren gezien, een moeder beer en 2 kleintjes. We hebben ze goed kunnen filmen.
Een paar honderd meter verderop zagen we er nog een maar die lag dwars over de weg en was blijkbaar net aangereden door een vrachtwagen die met een noodgang ons passeerde.
We zijn de auto niet uitgegaan want daar wordt erg voor gewaarschuwd, (misschien was hij alleen wat suffig en zou hij bij kunnen komen) maar wel gemeld in het hotel.
Wat een prachtige kamer in blokhutten per 4 accommodaties. Grote kamer met een openhaard, 2 enorme bedden en nu weten we waarom er klamboes over heen hingen want het stikte daar van de muggen en ondanks dat toch onder de bulten.
’s Morgens tijdens het ontbijt daar kwamen we weer een Hollander tegen die daar ook zat te ontbijten. Blijkt een man te zijn op een fiets, die was aan een tocht begonnen in het zuidelijkste puntje van Zuid Amerika en was nu in Canada aan het fietsen en was al anderhalf jaar onderweg!
Ongelooflijk als je dat ziet en hoort, langs de weg kom je ook steeds fietsers tegen, bepakt aan alle kanten en maar klimmen! We hebben zelfs een man gezien die lopend een reis aan het maken was en die trok een handkar met zich mee. Ook nog eens levensgevaarlijk om daar te fietsen want het verkeer raast daar langs je heen.
Toen op weg gegaan naar Watson Lake, onze volgende bestemming.
Heel mooie weg met veel uitzichtpunten en rustplaatsen. Ook naar een mooie waterval geweest en ook hier tijdens de rit genieten van alle mooie vergezichten die bij iedere bocht weer nog mooier zijn. In Watson Lake, een klein plaatsje langs de highway, aangekomen bij een B&B die bestond uit 2 cabins, ontzettend mooi van binnen en griezelig schoon.
De eigenaar had deze zelf gebouwd en samen met zijn vrouw hadden ze dus deze B&B.
Het waren oorspronkelijk Zwitsers die 15 jaar geleden daar naar toe waren geëmigreerd.
In die plaats is ook het zg. Sign Post Forrest, daar hangen meer dan 10.000 plaatsnaambordjes, het is ontstaan door een militair (het was een voormalig basis) die heimwee had en zijn plaatsnaambord daar op hing. Ook nu nog kun je het zelf aanvullen en er worden de meest vreemde dingen gebruikt om op te hangen.
Ook daar komen we nog een keer langs op 25 juli.
Toen op weg gegaan naar Whitehorse wat een flink eind rijden betekende maar ook weer een schitterde weg (Wil en Emmy, jullie hebben niets te veel gezegd!).
Onderweg ook langs de “jade mijn” gekomen en het winkeltje bezocht.
Langs Teslin gekomen waar een mooie brug ligt over een meer. Onderweg weer zwarte beren gezien en een overstekende vos en een groepje schapen, de zg . dall sheeps.
In Teslin weer even gepauzeerd en daar wat ansichtkaarten gekocht en ook postzegels, die kostten 2,50 dollar!
In Whitehorse aangekomen konden we die B&B ook snel vinden en we kwamen aan en toen was er niemand. Een andere gast, bleek een Duitser te zijn, liet ons binnen en we konden zo toch onze kamer in en dat was geen probleem. Deze B& B wordt gerund door een zangeres, wij hadden er nog nooit van gehoord maar hier blijkt ze een bekendheid te zijn. Een erg artistiek type om zo maar te noemen en dat is de B&B ook. Veel mozaïek, vreemde kamer met bad in de kamer en een wc met een glasdeur. Het was hier even wennen maar het blijft een “speciaal” huis.
Aangezien we daar 2 nachten verblijven hadden we de hele dag om wat dingen te gaan zien alleen was het ’s morgens slecht weer en hebben we niet alles kunnen zien.
Wel naar de zg. Fish Ladder geweest. In de jaren 50 is er een stuwdam gebouwd met als gevolg dat de zalmen niet meer naar hun laatste plek in Whitehorse konden zwemmen. Toen is er dus een soort bypass gemaakt zodat de zalmen die daar in zwemmen ook naar hun geboortegrond worden geleid en daar dus eieren te leggen en dan te sterven. Was heel interessant om te zien en we kregen ook leuke uitleg.
Daarna naar het centrum gereden en wat leuke gekleurde huizen gezien en toen wilden we de S.S. Klondike nog van binnen bekijken maar die ging al sluiten.
Dat is een oude raderboot die nu als museum op de kant ligt.
Jammer, maar het was een leuke dag.
Morgen gaan we op weg naar Dawson City, een lange rit, dus vroeg op.
Binnenkort weer meer!